10.12.2023 |Paulina Kuprowska (Radio BOBOLA)/fot. Junior REISU (Unsplash)/Muz. Paweł Domagała – “Milcz”; Igor Herbut i Jucho – “Nic głupiego”; Zbigniew Wodecki – “Nauczmy się żyć obok siebie”; Agata Świerczyńska – “Po prostu kochaj”

Nie ma małżeństw idealnych – świadectwo nawrócenia, uzdrowienia i uwolnienia.

Kryzys małżeński często powodują problemy, które zakopujemy pod dywan. Nie potrafimy prowadzić dialogu, a żal, frustracja i zamknięte serce na współmałżonka mogą doprowadzić do katastrofy. Spotkania i kursy dla małżonków mogą pomóc, a z Bożą pomocą nawet zdziałać cuda. Najlepszym tego przykładem jest małżeństwo  Kingi i Marcina Zielińskich, których świadectwo mamy przyjemność przedstawić słuchaczom Radia Bobola.

POSŁUCHAJ O TYM (63 min.) :

– Przez 38 lat mojego życia nigdy nie chciałem mieć nic wspólnego z Bogiem.

– Nie raz w złości myślałam, że przejadę mojego męża samochodem.

– Mieliśmy podpisywać papiery rozwodowe. Nie chcieliśmy już być razem. Ale żona zaczęła się nawracać i poprosiła mnie, abym zrobił dla niej ostatnią rzecz  i żebym pojechał na Weekend Spotkań Małżeńskich. Pomyślałem, że po tylu latach małżeństwa, mogę dla niej zrobić tę ostatnią rzecz i potem koniec. Taki był mój zamiar przed tym wyjazdem. A na Spotkaniach Małżeńskich okazało się całkiem co innego. Tam Bóg zadziałał i się nawróciłem.

– Zaczęliśmy stosować dialog małżeński po uczestnictwie w spotkaniach małżeńskich. Wcześniej nie mieliśmy o tym zielonego pojęcia. U nas w domach rodzinnych, nie było czegoś takiego jak dialog. Czasami są ciężkie i trudne tematy, których nie da się rozwiązać za pstryknięciem palca, czasem wracają rzeczy z przeszłości i stare naleciałości, ale teraz nasza reakcja jest inna, potrafimy się bardziej opanować”.

SŁUCHAJ RADIA BOBOLA 24/7

Litania do Matki Bożej Kozielskiej-Zwycięskiej

ZAPRASZAMY

07.12.2023 | Paulina Kuprowska (Radio BOBOLA)/fot. : Nathan McBride /muz.: Kasia Kowalska – “Dla Taty”; Sobel i Sanah – “Cześć jak się masz”

Brak ojca – świadectwo przebaczenia

Brak ojca w życiu dziecka  niesie za sobą pewne konsekwencje i rany. Dorosłe już dzieci często noszą w sercu żal, niezrozumienie, brak wiary w siebie i poczucie bycia bezwartościowy, lęk czy agresję. Ale niesie za sobą też brak przebaczenia w sercu. Przed nami historia życia, a zarazem świadectwo Olgi, która przedstawia cały schemat konsekwencji, jakie przyniósł brak taty w życiu jej rodziny, ale tez pokazująca jak współpraca z łaską Bożą przynosi prawdziwe z serca przebaczenie, nawrócenie, uwolnienie i uzdrowienie ran.

POSŁUCHAJ O TYM (35 min.) :

Przed nami świadectwo Bożego miłosierdzia.

– Budował się w nas negatywny obraz taty. Nie dzwonił, nie pojawiał się, nie miał dla nas czasu. Odwoływał spotkania. Rozerwanie serca kiedy nie wiesz, czy się z tatą zobaczysz, czy się nie zobaczysz, było straszne. Przez lata żal w sercu rósł. Byłam obrażona też na Pana Boga, zaczęłam klasyfikować się jako wierząca, ale nie praktykująca. Przerzuciłam cały mój ból za te wszystkie rzeczy, które nas spotkały na kościół, na kapłanów. Sytuacja eskalowała się do momentu mojej pełnoletności. Pewnego dnia tata dostał wylewu. Sytuacja była na tyle poważna, że do szpitala pojechałam, żeby się z nim pożegnać. Wiedziałam, że powinnam mu wybaczyć. Przez brak ojca miałam uraz do mężczyzn. Na każdego patrzyłam podejrzliwie i widziałam tylko ich wady. Parę lat później straciłam mamę.  Wpadłam w depresję. Różne perypetie doprowadziły do przerażających myśli. Doszło do momentu, kiedy powiedziałam Panu Jezusowi, że ja już nie daje rady. Poprosiłam Go, żeby wszedł do mnie i naprawił mnie od środka. Dwa dni poźniej spotkałam ludzi, którzy byli blisko Pana Boga. Pomodlili się nade mną i od czasu tej modlitwy ja się nawróciłam. Pan Jezus mnie uzdrowił z depresji i z żalu, pomógł mi pogodzić się ze śmiercią w rodzinie. Poczułam, że jestem 30 kg lżejsza. Zrozumiałam też, że mimo iż wydawało mi się, że przebaczyłam tacie na łożu śmierci, to jednak przebaczenie się nie dokonało. Że żal i ból nadal jest. Zrozumiałam, że muszę przebaczyć, ale wiedziałam, że sama nie potrafię. Wiec każdego wieczoru klękałam i modliłam się modlitwą Ojcze Nasz. Po każdej linijce zatrzymywałam się i prosiłam szczerze Panu Bogu, że ja nie jestem w stanie wybaczyć mojemu ojcu tego wszystkiego, jak się potoczyło nasze życie. Tych wszystkich konsekwencji, tego całego bólu, cierpienia, tego jak mój brat cierpiał, jak ja cierpiałam, jak rozwaliło rodzinę i całe nasze życie. Jak to nastawiło nas do państwa, do mężczyzn, do rodziny, do kościoła. – Ja nie jestem w stanie, ale wiem, że Ty Panie Boże jesteś w stanie  i Ty możesz, więc Ty przebacz, a jak możesz, to naucz mnie jak przebaczyć. Ty masz całe morze miłosierdzia, ale daj mi, choć ziarenko piasku, to wtedy wiem, że będę mogła przebaczyć. – I modliłam się tak każdego dnia. Po paru tygodniach czułam, że po takim ziarenku piasku ta nienawiść, ta złość i żal zaczynają trochę odpuszczać. Modliłam się tak 8 miesięcy. Po tym czasie poczułam, że przebaczenie dokonało się w moim sercu. W tym samym czasie zobaczyłam też obraz tego jak mój tata mógł się czuć. Z tymi wszystkimi sytuacjami, kiedy on nie dzwonił, kiedy do nas nie pisał, kiedy się z nami nie widział. Moment kiedy ja na niego krzyczała, jak płakałam. To jak on też za nami tęsknił, tylko on sam do siebie czuł taki starszy żal i obrzydzenie, że zrobił to swojej rodzinie, że on nie był w stanie wyciągnąć reki, bo sam ze sobą źle się czuł. Był tak zawstydzony, że myślał, że lepiej będzie dla nas jeśli on się z naszego życia usunie. Dlatego ograniczał kontakty, bo język słow i język miłości to nie były języki, którymi potrafił się posługiwać. Dla niego wyrażanie emocji i tego co czuł, nie było łatwe. I od tego momentu zamieniłam swoją modlitwę i każdego wieczoru, to ja prosiłam go o przebaczenie. Po półtora miesiąca, 8 grudnia nastąpiło pełne przebaczenie. Musiałam zrobić to z obydwu stron – musiałam zrozumieć emocje i cierpienie tej drugiej osoby, która może chciałaby czasem coś naprawić, ale nie widziała jak.

SŁUCHAJ RADIA BOBOLA 24/7